Przeanalizujmy dziś przykład uderzenia bekhendem oburęcznym po dobiegnięciu z dodatkowym krokiem po uderzeniu, ponieważ spotkałem się z przypadkami osób, które mają problem z jego wykonaniem. Analiza krok po kroku pozwoli lepiej zrozumieć techniczne aspekty tego zagrania. Poddamy rozważaniom zagranie Del Potro na twardej nawierzchni w Sztokholmie.
-
Dobiegnięcie do piłki kończy się ustaleniem odległości przez postawienie prawej nogi. Główka rakiety jest jeszcze wysoko, biodra i barki mocno skręcone. Pozycja nóg i ciała jest mocno zamknięta, niemal plecami do siatki. Widać rozpoczynające się przenoszenie ciężaru ciała z lewej nogi na prawą.
-
Wyraźny akcent ciężaru ciała na prawą nogę, obrót bioder i barków w kierunku piłki. Główka rakiety opada poniżej poziomu kontaktu z piłką. Nogi wyraźnie ugięte. Znaczek rakiety skierowany do piłki.
-
Wyjście rakiety w przód do punktu kontaktu. Nogi wychodzą w górę do piłki. Inicjacja rotacji bioder i barków w kierunku uderzenia. Lewa dłoń nad prawą w celu nadania rotacji, a główka podąża mocno do przodu, gdyż to zagranie zostało sfotografowane przy wymianie po krosie z obu stron.
-
Główka rakiety kończy uderzenie daleko za plecy, a lewy bark jest bardziej z przodu niż prawy. Lewy łokieć wysoko przed ciałem, pod brodą. Znaczek skierowany w kierunku za piłką. Na prawej nodze następuje dalszy obrót ciała wokół osi z przeniesieniem lewej nogi w bok, przy wyjściu w górę na nogach , czyli odciążeniu.
-
Zakończenie uderzenia, przy pomocy dodatkowego kroku lewą nogą w bok. Rakieta głęboko na plecach, nogi szeroko rozstawione zapewniają dobrą równowagę.
Na specjalną uwagę zasługuje tutaj równowaga ciała, szerokie ustawienie nóg przed i po uderzeniu. A także praca zgodnie z zasadą „nisko-wysoko- nisko” – Nisko przed uderzeniem. Wyjście „wysoko”- odepchniecie się od ziemi w kierunku uderzenia piłki. Nisko – miękkie lądowanie, na ugiętych nogach, umożliwiające szybki start do kolejnej piłki. Proszę zwrócić uwagę na zakres pracy skrętnej tułowia oraz oś obrotu, która nie zostaje zaburzona przez chwilową utratę równowagi. Nie występuje tutaj przechylanie się w którąkolwiek ze stron. Korpus – tułów pozostaje niezachwiany. Ciężar ciała przemieszcza się w bok – ze względu na dobieganie oraz co ważne, w przód, co pozwala skutecznie przenieść siłę uderzenia w kierunku piłki. Pozycja na koniec uderzenia umożliwia szybki start w kierunku kolejnego zagrania.
Powodzenia na korcie !