Refleksje po obozach PIT 2023

Obozy PIT 2023.

Kilka refleksji po obozie, jak już kurz opadł po wrześniowych walkach o ustalenie grafików w domu, szkole, klubie itd.

Na podstawie tegorocznych obozów PIT możemy powiedzieć, że dzieci prezentują lepszy poziom tenisowy już w młodszym wieku, dzięki adaptacji sprzętu do poziomu możliwości. Wcześniejszej inicjacji tenisowej i lepszym metodom szkoleniowym. Dzieci potrafią więcej, posiadają lepsze czucie piłki. W dalszym ciągu jednak, w moim odczuciu, dzieci mają niedoskonałe chwyty rakiety. To znaczy na forhendowej stronie zdarzają się idące w western – co już skutkuje odzywającym się łokciem lub nadgarstkiem, przy przechodzeniu na żółtą piłkę. Na bekhendowej zdarzają się z dominującą ręką trzymaną jak forhend. Na serwisie trochę lepiej, niż w zeszłym roku- tutaj do poczytania o poprzednim obozie PIT, jeśli chodzi o chwyty, ale… inna rzecz mnie uderzyła, to jak spory odsetek dzieci wykonujących serwis w ten sam sposób, robi to niepoprawnie. Otóż, duża część dzieci ma tendencję do podnoszenia obu rąk jak litera V, brak dysocjacji pracy rąk. Kilka przykładów do obserwacji i wyciągania wniosków:

Co z tym zrobić ?

W młodszych kategoriach wiekowych, u dzieci z małym stażem treningowym, dopiero rozpoczynających przygodę z tenisem, praca oburącz- równomierna, jak do pajacyka, jest łatwiejsza do skoordynowania i akceptowalna. Wraz ze wzrostem umiejętności tenisowych chcielibyśmy dążyć, do rozróżnienia sposobu odprowadzania obu rąk. Jedną z ważniejszych rzeczy dla zdrowego i poprawnego wykonania serwisu jest zamach przez skręt i łokieć w linii barków w pozycji pucharowej. Pomaga to zmniejszyć obciążenia przenoszone na bark i wykonać serwis w sposób bardziej efektywny i zdrowy !

Obóz PIT Januszkowo 2023

Co o tym myślicie trenerzy? Czy to jakiś trend, czy zbieg okoliczności w tej grupie dzieci? To jest nasza odpowiedzialność czy to zagranie wykonywane jest poprawnie. Widać na tych przykładach, że ten element nie jest przypilnowany przez trenerów, a dzieci, które mniej rzucają w szkole, na podwórku ( kto znajdzie dziś podwórko, tak jak i klub szkolący od podstaw do wyczynu? O moim podejściu do tego tematu przeczytasz TUTAJ 😉 ) nie mają naturalnej koordynacji rzutowej. Zdjęcie powyżej, jest z tego samego obozu 😀

Propozycja – konsultacje online.

Zapraszam do dyskusji i dajcie proszę znać, może być w wiadomościach na messengerze, czy potrzebowalibyście możliwości skonsultowania się np. poprzez wysyłanie filmików swoich zawodników? Myślę o czymś takim, bo co raz częściej jestem o to proszony, i zawodnicy przyjeżdżają na konsultacje. Jest potrzeba czy jej nie ma ?

Jak widzi kort dziecko? How a child sees the court?

For English please see bellow polish text.

Ostatnio tak się poukładało, że mam okazję pracować z fajnymi zawodnikami na poziomie pomarańczowym. W wielu rozmowach próbowałem wyczuć, jak dzieci i rodzice patrzą na wymiary kortu, bo dowolność w tej kategorii jest dość duża. Także doświadczenia z PIT, którymi dzieliłem się TUTAJ oraz Konferencja NPUT, na którą przygotowałem prezentację, była również okazją do podzielenia się materiałem i dyskusji z trenerami na ten temat.

Zatem zadajmy sobie pytanie – jak wygląda kort oczami dziecka, wymiary kortu tenis 10?

Dopuszczalne wymiary można znaleźć na stronie tenis 10 w Vademecum Tenis 10 – jest to najobszerniejsza i najbardziej kompletna publikacja, szczerze polecam.

tabela-siatka-tenis-10-obie-plcie

Image 1 of 14

Mamy w powyższej tabeli porównanie wzrostu średniego ( na podstawie siatek centyl-owych ) w każdej kategorii wiekowej tenis 10, a także dla 11 latków, 18 latków oraz średniego wzrostu z pierwszej 10 ATP i WTA do wymiarów kortu ich obowiązujących. Rozpatrujemy wymiar własnej połowy po której zawodnik musi się poruszać. Wnioski z porównania

Kategoria czerwona.

Dla kategorii czerwonej kort jest niemal kwadratowy. Długość kortu wynosi 4,42 średniej długości ciała, zatem jest o około 2 długości ciała krótszy, niż dla zawodnika dorosłego kort pełnowymiarowy.

Szerokość jest natomiast bardzo zbliżona, bo dla zawodnika 18 letniego proporcja to 4,6 , a dla średniej wzrostu zawodnika ATP to 4,33. U kobiet proporcje nieco wyglądają inaczej, bo dla 18 latek 4,96 , a dla top 10 WTA 4,76. Zatem w kategorii dziewcząt, kort jest nieco węższy do średniego wzrostu.

Wnioski – kort ten jest bardzo zbliżony do wymiarów kortu „dorosłego”, a nawet powinien zachęcać do gry przy siatce, ze względu na proporcjonalnie mniejszą odległość od linii końcowej do siatki. Jednak poziom zaawansowania tenisowego i sprawnościowego powoduje, że nie jest to wykorzystywane w tej kategorii wiekowej.

Zakładając takie proporcje kortu do wzrostu w wieku 8 lat, to dla zawodnika ATP kort miałby wymiary 8,075 x 8,075m

Kategoria pomarańczowa.

Długość jest ustanowiona na 18 metrów i to jest przestrzegane i nie ma odstępstw. Przy takiej długość kortu jest niemal identyczny dla dorosłej osoby, bo 6,67 długości ciała, przy wyniku proporcji kortu do wzrostu 6,64 dla 18 latka i 6,25 dla zawodników ATP oraz 6,87 dla WTA.

Natomiast w szerokości kortu mamy dwie wersje, które znacznie różnią się od siebie. Ostatnimi czasy najpopularniejszą jest pełna szerokość kortu singlowego, zatem 8.23 m. Przy takich wymiarach, kort jest wyraźnie za szeroki, względem proporcji dla dorosłych – 6,10 do 4,60 u 18 latków i 4,33 dla zawodników ATP oraz 4,76 WTA. Można zatem powiedzieć, że dla osoby średniego wzrostu pełna szerokość kortu jest o 2 długości ciała za szeroki by zachować proporcje dorosłego kortu.

Jest druga opcja mniej popularna, z uwagi na dodatkowy problem z wyznaczeniem linii bocznych na korcie, węższy kort 6.5 m. Dla takich wymiarów kort zaczyna być zbliżony do dorosłych proporcji, ale nadal nieco szerszy, bo 4,81 do 4,60 u 18 latków i 4,33 dla zawodników ATP oraz 4,76 WTA.

Wnioski – kort pomarańczowy w wymiarach 18 x 6,5 metra jest najbardziej zbliżony proporcjami do dorosłego kortu, ze wszystkich kategorii tenis 10. Szeroka wersja kortu pomarańczowego 8,23m powoduje, że jest kort jest wyraźnie za szeroki jeżeli porównanym dystanse które musi pokonywać zawodnik względem swojego wzrostu.

Zakładając takie proporcje, to dla dorosłej osoby kort miałby wymiary 12,67 m x 11,59 m w wersji szerokości dorosłej i przy korcie 6,5 m to dorosły zawodnik ATP miałby poczucie gry na korcie o wymiarach 12,67 x 9,13 m.

Kategoria zielona.

Jeżeli przyjmiemy że kort zielony jest już pełnowymiarowy dla dorosłych, to od razu wiemy, że będzie zaburzało to proporcje dystansów od linii bocznych, a także od końcowej do siatki, gdyż w tym wieku wzrost nie jest jeszcze zbliżony nawet do dorosłych zawodników. W relacji do długości kortu jest to proporcja 8.43 przy 6,64 dla 18 latka i 6,25 dla zawodników ATP oraz 6,87 dla WTA. Zatem około dwie długość ciała kort jest za długi do wzrostu, zatem możliwości dziecka.

Co do szerokości kortu do wzrostu jest to proporcja 5,84 do 4,60 u 18 latków i 4,33 dla zawodników ATP oraz 4,76 WTA. Zatem kort jest od 1 do półtora długości ciała za szeroki.

Wnioski – kort zielony jest zdecydowanie za duży do możliwości fizycznych dziecka. Jest zarówno za szeroki jak i za długi.

Zakładając średnią wzrostu dziecka w wieku 10 lat i proporcje dystansów jakie musi pokonać na korcie zielonym – to dla dla zawodnika ATP kort miałby wymiary 16,02 m x 11,1m.

tabela-siatka-tenis-10-obie-plcie

Image 1 of 1

Kolejną zmienną jest wysokość siatki w każdej z kategorii wiekowej.

Jak wynika z powyższej tabeli, dla dorosłego mężczyzny jego wzrost jest blisko 2 razy taki jak siatka. Dla kobiet to proporcja 1,82 w wieku 18 lat i uśrednionego wzrostu, albo 1,89 dla średniego wzrostu zawodniczek WTA.

Jeżeli przeanalizujemy średni wzrost dzieci w poszczególnych kategoriach tenis 10, to wszędzie znacznie odbiegamy od tej proporcji – wzrost 2x wysokość siatki. Najbliżej bylibyśmy, gdyby w kategorii zielonej dopuszczono siatkę 0,8 metra, bo wówczas proporcja wynosi 1,76.

Jeszcze jedna uśredniona wartość – przyjmujemy, że współczynnik 1,8 x wysokość ciała, to punkt kontaktu z piłką przy serwisie. Zatem dla zawodnika:

  1. Czerwonego poziomu to 1,8 x 1,29 = 2,32m dla siatki 0,8 kort długości 11m.

Przyjmując, że zbijamy piłkę do linii serwisowej to dla czerwonego poziomu odległość osoby serwującej 5,5+ 4,11= 9,66 m.

Przy kącie zbicia 13,5 stopnia przewyższenie nad siatką wynosi 0,99m , gdy serwis trafia w linie serwisową, a piłka leci w linii prostej. Przypominamy, że gramy na siatce 0,8 m. Zatem zwodnicy mają potencjał do zbijania piłki i zapas nad siatką, zbliżony, ale wciąż mniejszy zapas na dobre zbicie nad siatką, w porównaniu do zawodowców.

  1. Pomarańczowy poziom to 1,8 x 1,35 = 2,43 dla siatki 0,91m, ale kort 18m.

Przyjmując, że zbijamy piłkę do linii serwisowej to dla pomarańczowego poziomu odległość osoby serwującej 2,6 + 6,4 + 6.4= 15,4 m.

Przy kącie zbicia 8,97 stopnia przewyższenie nad siatką wynosi 1m , gdy serwis trafia w linie serwisową, a piłka leci w linii prostej. Zatem margines błędu znacznie spada i trudniej wykonać płaski, zbity serwis na poziomie pomarańczowym.

Dla siatki 0,8m margines błędu wzrasta do około 20 cm.

  1. Zielony poziom to 1,8 x 1,41 = 2,54 dla siatki 0,91 i długości kortu 23,77.

Przyjmując, że zbijamy piłkę do linii serwisowej to dla zielonego poziomu odległość osoby serwującej 11,88 + 6,4 = 18,28 m.

Przy kącie zbicia 7,91 stopnia, przewyższenie nad siatką to 0,889 m , gdy serwis trafia w linie serwisową, a piłka leci w linii prostej. Przypominamy, że gramy na siatce 0,91 m. Zatem zwodnicy nie mają szans zbicia piłki, nawet przy idealnym wykonaniu. Siatka 0,8 daje tylko niecałe 9cm zapasu nad siatka, przy idealnie wykonanym serwisie. Siatka 0,65 proponowana po przeprowadzonych badaniach w Australii ma uzasadnienie matematyczne, bo daje 24 cm zapasu nad siatka przy zbiciu piłki serwisem.

  1. poziom ATP to 1,8 x 1,9 = 3,42 dla siatki 0,91 i długości kortu 23,77m.

Przyjmując, że zbijamy piłkę do linii serwisowej to dla zawodnika Atp jest taka sama jak dla poziomu zielonego , czyli odległość osoby serwującej 11,88 + 6,4 = 18,28 m.

Kąt zbicia 10,6 stopnia daje punkt przejścia nad siatką na wysokości około 1,2 m, gdy serwis trafia w linie serwisową, a piłka leci w linii prostej. Zatem zawodowcy pomimo najlepszego przygotowania fizycznego i technicznego mają największy margines błędu.

Co ciekawe, dla kobiet top 10 WTA punkt trafienia piłki to już 3,114 m , a zatem przewyższenie nad siatka to 1,09m, zatem mniej niż 18 cm. Można upatrywać w tym również przyczyny, mniejszej roli serwisu w grze w kobiet.

Wnioski :

  • na poziomie czerwonym zawodnicy mają blisko 20 cm nad siatką, by zbić piłkę nadal w linie serwisową. Przyjąć należy, że siatka 0,8 nie utrudnia znacząco gry, gdyż i tak siła serwisu na tym poziomie nie jest największa i dopiero rozwijana. Z drugiej strony piłka do gry jest o większej średnicy, co wymusza większy zapas nad siatką.
  • Na poziomie pomarańczowym zawodnik musi trafić maksymalnie na wysokości 1m, gdy piłka mija siatkę, zatem ma nie całe 10 cm wysokie „okno zbicia”, na poprawnie wykonany płaski serwis. Czyli można przyjąć, że jest to bardzo trudne do osiągnięcia zadanie. Przy siatce 0,8 m okno wzrasta do blisko 20 cm i jest to już bliższe temu, z czym mierzą się zawodowcy.
  • Na poziomie zielonym, nawet przy założeniu, że serwis będzie wykonany maksymalnie płasko przy uśrednionym wzroście i punkcie trafienia, nie ma szans zmieścić piłki w korcie. Minimalny punkt zbijania piłki idealnie w linie serwisową, zaczyna się od wysokości 2,61m, przy przyjętej uśrednionej wartości 2,54m dla tego poziomu. Wysokość siatki zatem zupełnie nie jest dopasowana do możliwości fizycznych zawodników, jak i wielkości kortu, który drastycznie rośnie na długość zwłaszcza. Dodajemy 5,77 m przy zmianie wzrostu dziecka statystycznie o 6 cm. Siatkę podnosimy do wymiarów dla dorosłej osoby. Siatka 0,8 jest minimalnie niższa od możliwości zbijania – niecałe 9 cm. Siatka 0,65 dawałaby okno niecałych 24 cm, czyli nadal mniej niż u zawodowców.
  • Zawodnik wyczynowy ma zapas blisko 30 cm przy uśrednionych wartościach. Przypomnieć należy, że obecnie przygotowanie fizyczne zawodników jest na tak wysokim poziomie, że często w sposób bardzo znaczący wyskakują do zbicia w górę i nad kort, co jeszcze powiększa im i tak już wyraźne „okno” zbicia.
  • Wygląda na to, że zawodowcy ze względu na wymiary kortu , jak i możliwości fizyczne mają najłatwiejszą drogę do zbijania piłki serwisem – okno statystycznie wysokie na 30cm nad siatką. Zatem i dominowanie gry przy własnym podaniu jest najłatwiejsze. Na poziomach tenis 10 tylko poziom czerwony nieco zbliża się do tych wartości, bo dysponują zawodnicy oknem ok 20 cm nad siatką, w poziomie pomarańczowym jest to już mniej niż 10 cm, a w poziomie zielonym jest już niemożliwy do wykonania.
  • Proponowana siatka na poziomie zielonym w wysokości 0,65 umożliwia zbijanie piłki, dając zapas około 20 cm, który byłby nadal mniejszy, niż spotykamy u zawodowców. Siatka 0,8 na poziomie pomarańczowym i czerwonym wydaje się dobrym kompromisem, jeżeli chodzi o możliwości wykonania agresywnego serwisu w odniesieniu do uśrednionego wzrostu i wymiarów kortu.

Wnioski

Należałoby zweryfikować po pewnym okresie funkcjonowania programu tenis10, jego założeń co do wymiarów kortu , jak i wysokości siatki, by umożliwić rozwój pożądanych umiejętności tenisowych, rozwiązań taktycznych, kompetencji technicznych, mentalnych i fizycznych. Nie należy spieszyć się z przechodzeniem na kolejne poziomy, bo zbyt szybkie przechodzenie może utrudniać nauczenie pożądanych umiejętności.

Temat będzie rozpatrywany przez ITF, gdyż pojawiły się już badania, które wskazują, że dla poziomu zielonego najlepsza wysokość siatki to … 65 cm 🙂 Na razie nie ma tak niskiej siatki dopuszczonej do gry w oficjalnych turniejach nawet poziomu czerwonego, ale myślę, że z czasem, musimy to zweryfikować.

Linki do badań :

https://www.tandfonline.com/doi/full/10.1080/02701367.2017.1413230?scroll=top&needAccess=true&role=tab

https://www.tandfonline.com/doi/full/10.1080/02640411003770238?src=recsys

https://www.tandfonline.com/doi/full/10.1080/02640414.2014.986498?src=recsys

How does the court look like – How a child sees the court.

Two tables number 1 for boys and number 2 for girls.

Columns: Age , av. height, Court length, Length/height, Court width, Width/height

1_tabela-korty-tenis-10-obie-plcie

Image 1 of 2

As we see in the table – comparison of average height in every tennis 10 category and also 11 years old, 18 years old, and average top 10 ATP and WTA player. We take a look at own half of court because this is the dimension we need to work with our positioning.

Red court

For this category court is usually square. The length of the court is 4,25 times the length of the body of 8 years old player. So it means it’s around 2 body lengths shorter, than for the adult player playing full court size.

Width is nearly the same, result 4,25 is close to full court size proportions, because for 18 years old player it’s 4,6 and for ATP it’s 4,33, for WTA it’s 4,76. So we can observe that for women the court width is bigger compared to body height nearly half the height .

Conclusions – court is close to the adult width and much shorter. So it could lead to more offensive tactics involving the net game, because shorter distance from base line to the net. But real time observation shows that game level is at basic level, tactical solutions are not including net game very often in the red category.

Orange court

The length of 18 m is standard. With this dimension of the length we see that the ratio of body height and court length is nearly similar to the PRO. It’s 6,67 with the result of 6,64 for 18 years old and 6,25 for top 10 ATP and 6,87 for top 10 WTA.

But in therms of width it’s often used court size of regular adult size of 8,23m. It’s easier for the clubs to set up the court without side lines of the narrower court. With the full court width the court is too wide, compared to adult ratio. 6.10 for the average orange player’s height and for the 18 years old It’s 4,6. For top 10 ATP – 4,33 and for top 10 WTA – 4,76. So we can say that the court width is about 2 body heights to wide for average player.

If we consider the other most popular option with the width of 6,5 m it proves to be nearly the same as for adults. It’s 4,81 for orange player, than 4,60 for 18 years old and 4,33 for top 10 ATP and 4,76 for top 10 WTA.

Conclusions – orange court in the dimension of 18m x 6,5m is the closets in terms of proportion compared to the body height in every tennis 10 category. Wide version of 8,23 is proving to be to wide for the body height and distances covered by player at this age group.

Green court

Green court is set as regular court size of 8,23 width and 23,77 m length. It shows already that it’s gonna be too big for 10 years old, because their body height is not even close to adults. In terms of length – ratio of body height to court length is 8,43 for 10 years old. Than it’s 6,64 for 18 years old, 6,25 for top 10 ATP and 6,87 for the top 10 WTA. So it’s nearly 2 body heights to long.

In terms of width – ratio of body height to court width is 5,84 for 10 years old. Than it’s 4,6 for 18 years old, 4,33 for top 10 ATP and 4,76 for the top 10 WTA. So it’s nearly 1 to 1,5 body heights to wide.

Conclusion – green court is much to big for the physical capabilities of the 10 years old player. It’s too long and too wide. Number of steps required to cover is much greater than for adults.

Net Height.

Next thing to consider is the net height.

Columns: Age, Height, Net height, Height/net height

As we can see in this table, for adult player his height of body is twice the height of the net. For women it’s 1,82 at the age of 18, and for boys 1,96. for pro player it’s 2,08 for male and 1,89 for woman.

If look carefully in the table, we see that none of the categories are even close to this ratio.

Closest ratio is in the green category if we would allow the 0,8 m net height. Than the ratio wolud be 1,76 but still not close.

Conclusion – we should verify the court size and net height after years of playing tennis 10 at this frame work – usually red 11×5,5m and net at 0,8m, orange 18×8,23 or 18×6,5m and the net at 0,91m, green 23,77×8,23 and net at 0,91m. We should look carefully for the skills development at each category and adjust the rules to allow players to develop their skills to the need of pro game in terms of – tactic, technique, mental and physical skills. We shouldn’t rush with moving up with the court size, and the game level until we make sure the player can cope with new dimensions and game speed, distances to cover.

As we found in some researches the equipment should be scaled to the player to allow fully develop skills needed for tennis. We don’t have yet rules that would allow to set lower nets or shorter courts but I think it’ just a matter of time.

Link do badań :

https://www.tandfonline.com/doi/full/10.1080/02701367.2017.1413230?scroll=top&needAccess=true&role=tab

https://www.tandfonline.com/doi/full/10.1080/02640411003770238?src=recsys

https://www.tandfonline.com/doi/full/10.1080/02640414.2014.986498?src=recsys

Jak się trzyma na poziomie zielonym tenis 10- chwyty?

Januszkowo 2022 w statystyce- ogólnie.

Po obozie w Januszkowie naszła mnie refleksja jak rozkłada się procentowo udział konkretnych chwytów rakiety, stąd przewrotny tytuł wpisu – jak się trzyma. Wśród dzieci grających na zielonym poziomie. Grupa to 25 dzieci, 10 dziewcząt i 15 chłopców.

ForhendWszyscy razem
Semi Western64 %
Eastern24 %
Western12 %


Bekhend
Eastern +Eastern12 %
Eastern + Semi Western4 %
Kontynentalny + Eastern40 %
Kontynentalny + Semi Western44 %


Serwis
Eastern forhend36 %
Kontynentalny44 %
Semi Kontynentalny20 %
Statystyka chwytów rakiety ogólnie – poziom zielony.

Statystyka z podziałem na płeć.

Dla bardziej wnikliwych, dalszy tekst dotyczy analizy z podziałem na płeć, ponieważ zauważyć można lepiej pewne tendencje. Tutaj wychodzą już ciekawe w mojej opinii fakty. U chłopców wyeliminować się udało chwyt westernowy na Forhendzie i widać mniej osób grających chwytem forhendowym serwis. To jest pozytywna tendencja, którą należy monitorować w kolejnych latach. Wpływ na to może mieć dostosowanie wieku biologicznego do piłek i wymiarów kortu – czyli nie gonimy już tak na kolejny poziom, jakby to był wyścig. Minusem i niebezpieczną tendencją jest kilka osób z wyraźnie za długą rakietą. Łącznie z przypadkiem dziecka, które kończyło serwis waląc rakietą w kort.

Chłopcy Forhend
Semi Western73,00%
Eastern37,00%
Western0,0


Chłopcy Bekhend
Eastern FH + Eastern20,00%
Eastern FH + Semi Western6,67%
Kontynentalny + Eastern33,33%
Kontynentalny + Semi Western40,00%


Chłopcy Serwis
Forhendowy20,00%
Kontynentalny60,00%
Semi Kontynentalny20,00%


Dziewczęta Forhend
Eastern20,00%
Semi Western50,00%
Western30,00%


Dziewczęta Bekhend
Kontynentalny + Eastern50,00%
Kontynentalny + Semi Western50,00%


Dziewczęta Serwis
Forhendowy60,00%
Kontynentalny20,00%
Semi Kontynentalny20,00%


Statystyka chwytów rakiety z podziałem na płeć – poziom zielony.

Po drugiej stronie, u dziewcząt, mamy 3/10 grające chwytem westernowym forhend i 6/10 chwytem forhendowym serwis. To już jest niepokojące zjawisko. Serwis jest pierwszym uderzeniem, którego znaczenie w profesjonalnym tenisie wzrasta z roku na rok. Rośnie prędkość, precyzja, procent trafionych serwisów oraz wygranych punktów po serwisie własnym w czołówce zawodniczek. Forhend westernowy może wynikać ze zbyt wysokiego kozła piłki względem wysokości ciała, jednak tutaj przysłuży się mam nadzieję, zmiana przepisów, by grać do roku urodzenia w konkretnej kategorii. Kolejny krok do przekonywania, że pośpiech nie jest potrzebny w przechodzeniu na kolejny poziom.

Za rok należy sprawdzić jak młodsze roczniki prezentują się pod tym względem i wrócić do obecnych danych, by zweryfikować czy nastąpiły zmiany po otrzymaniu raportów dla rodziców i trenerów (to należałoby zrobić nawet wcześniej). Czekamy na odzew rodziców i trenerów.

Wnioski po obozie PIT 2021 możecie przeczytać pod linkiem TU

Maciej Toboła

Program Identyfikacji Talentów PZT Januszkowo 2021.

Miałem przyjemność być trenerem, podczas obozu PIT w Januszkowie i chciałbym się podzielić kilkoma obserwacjami.

Scanning – przegląd stanu tenisa u10.

Pierwsza rzecz jaka mi się nasuwa na myśl, to to, że takie obozy i obserwowanie młodych talentów, powinno być systemowo prowadzone od lat. Piękny przykład mamy z Emmą Raducanu, której filmy w wieku 9 lat, pojawiły się w sieci – z turniejów. Chcesz sprawdzić, to obejrzyj film na Youtube

https://www.facebook.com/simon.wheatley.942/videos/2746908508940926

lub u Simona Wheatleya na FB – ocena techniki w centrum LTA – trzeba być zalogowanym by zobaczyć https://www.facebook.com/simon.wheatley.942/videos/2746908508940926

Czyli inni robią taki scanning u najmłodszych, co najmniej od dekady 🙂

Wspólnota – razem wygrywamy, razem przegrywamy, przyjaźń zostaje.

Druga sprawa, to jak bardzo te dzieci, porozrzucane są po kraju. Tutaj znów wrócę do moich obserwacji, co do działania klubów, a właściwie jak mało zorganizowanych miejsc, mamy w kraju- tu odsyłam do osobnego wpisu >> TU   <<. Dla dzieci z PIT-ów, jest to ogromna szansa spotkać się na dłużej, niż tylko przelotnie na turnieju, by wspólnie pograć i poćwiczyć. Buduje to, dużą grupę dzieciaków, które mają wspólny cel- grać tenisa na najwyższym, możliwym poziomie. Granie w takiej grupie pozwala rywalizować z osobami o przeróżnych umiejętnościach i stylach gry. Jeden gra prawa, ktoś inny lewą ręką, ktoś gra mocny topspin, ktoś inny płasko, a jeszcze kolejna osoba, fajnie miesza rytm i gra super slajsem. Mając ograniczoną liczbę dzieci w klubie, jest to sytuacja mega komfortowa. Tutaj grali każdy z każdym, w różnych konfiguracjach i przy różnych założeniach taktycznych. Uczyli się poprzez grę. Nawiązując również przyjaźnie, często na całe życie.

Przez taktykę, doskonalę technikę.

Trzecia sprawa. Często słychać w kuluarach dyskusję, czy warto wysyłać dziecko na „kadrę”, czy na taki obóz PIT? Część trenerów jak mantrę powtarza, że nie wysyłają dzieci na kadrę, bo tam zmieniają dzieciom chwyty – a jak wiadomo zmiana chwytu powoduje rozchwianie uderzenia i wymaga to dużo czasu, by wyprowadzić zawodnika na prostą. Także tutaj pragnę uspokoić – Nie zmieniał nikt dzieciom chwytów 🙂 ALE…. Jest też druga strona medalu – na moje oko, około połowa z tych dzieci musi zmienić chwyt do serwisu! Jednak na obozie PIT, nie jest naszą rolą zmiana chwytów dzieciaczkom, tylko zwrócenie uwagi trenerom, co i jak poprawić. Problemem jest, że w gronie tak dobrych dzieciaków, przefiltrowanych przez selekcję, wciąż taki procent ma z tym problem. Czyli problemem jest szkolenie w klubach. Skoro dzieci , a uczciwie powiedzieć powinienem, że duża część- nie wszyscy, w wieku 10 lat nie ma poprawnego chwytu, to jest to problem systemowy. Piotr Unierzyski jeździł po kraju z warsztatami „Cała polska serwuje dobrze”, ale mam wrażenie, że nie przebiło się to wszędzie, bo często na szkolenia i warsztaty jeżdżą te same osoby, a w pozostałych klubach, nie ma odpowiedniej edukacji i poziomu nauczania. Rozumiem, że nie jest to łatwy temat, bo sam mam w klubie tego przykłady, ale jeśli mamy myśleć o graniu zawodniczym, nie amatorskim, to tutaj nie widzę taryfy ulgowej. Lekarz nie może sobie pozwolić na błędy, tak samo trener. Bo rujnuje, swoim brakiem kwalifikacji, czyjąś przyszłość. Zmienianie chwytu u 12, czy 13 latka, będzie koszmarem. Ani on, ani trener nie będzie miał łatwego czasu. ŁATWIEJ NAUCZYĆ, NIŻ ZMIENIAĆ. Bo żeby zmienić, trzeba oduczyć, czyli tracimy czas i energię na coś, co powinno być wykonane wcześniej.

Na konferencji w Kaliszu pokazywaliśmy przykłady sytuacji meczowych, jakie zawodnicy mieli rozwiązywać:

– serwis z korytarza

– wprowadzenie przy ustawieniu w rogach kortu po przekątnej

– Gra z anty celem,

– rozegranie punktów z jednym podbiciem w wymianie itp., itd.

i wiele innych. Pytano mnie, o co chodziło z tymi ćwiczeniami. Otóż chodziło o to, by pokazać, że nikt tam nie zmieniał dziecku chwytów, zamachów itd. Tylko poprzez zadania taktyczne, np. serwis z korytarza, miały dzieci doskonalić serwis slajsowany i z drugiej strony pronację w płaskim lub topspinie. W grze z rogów kortu miały uczyć się, kiedy grać w otwarte, a kiedy „przeciw nogom”. Nie było tam ćwiczeń zamkniętych, nikt nie posiadał nawet kosza z piłkami, tylko nosiliśmy je w kartonie 🙂 Tak, można prowadzić trening bez kosza, na takim obozie.

Czasem trzeba się cofnąć, by lepiej ocenić, czy idę w dobrym kierunku.

Kolejna sprawa, to dla niektórych osób, powrót na zieloną piłkę. Tak zieloną i tak powrót. Dlaczego to podkreślam? bo było grono osób, które grywa już na żółtym poziomie. Co to powodowało? Moim zdaniem nabieranie złych nawyków, np. te dzieci częściej dążyły do chwytów ekstremalnych, te dzieci częściej były okopane za linią końcową i ja tak obrazowo mówię, że „to piłka odbijała się od nich, a nie one uderzały piłkę”. Z tego też powodu, nie wchodziły w kort, nie generowały gry kątowej i nie chodziły do siatki. Czyli dla mnie, obraz dawnej hiszpańskiej szkoły – daleko z tyłu i pod górę. Powrót na zieloną piłkę wymusił więcej poruszania do przodu, więcej wchodzenia na piłkę i śmielsze puszczenie ręki- co dla mnie jest jednym z kluczowych elementów, nie pchać, a uderzać. Jeśli dziecko utrwali sobie wstrzymywanie ręki, ciężko będzie to zmienić. Zielona piłka pozwoliła, na wygenerowanie więcej dynamiki w uderzeniach i kreatywności w grze. Duża ilość gier deblowych, a także bonusy– np. poprzez dodatkowe punkty za wygranie akcji pod siatką, zachęcała do gry wolejem i realizowania innych zadań.

Motto mojego klubu to – Łączy nas tenis. Tak jest na obozach PIT.

Kolejnym ważnym punktem obozu, było połączenie dziewcząt i chłopców do gry. Ma to aspekty socjalizacyjne, wychowawcze, ale także tenisowe. Kilku chłopców komentujących, że jak to „z dziewczynami mają grać?”, żałowało, że się odezwało, gdy gra kończyła się 10-4, dla płci „słabszej” 😉 Zielona piłka umożliwiała niemal dowolne parowanie zawodników, nauki, że gdy mój partner słabiej serwuje, to mogę być celem pod siatką, więc skupienie na woleju, gdy ktoś dobrze serwuje, to staram się przeciąć i skończyć pod siatką już return. Można tych przykładów mnożyć.

Współpraca buduje – rozwój kosztuje. Kto nie idzie do przodu, ten się cofa.

Podstawowy cel to ocena i analiza tenisowa oraz sprawnościowa, naszych młodych talentów. Czy jest coś co wymaga natychmiastowej korekty, czy coś co trzeba przypilnować w najbliższym czasie, jakim typem zawodnika będzie nasz podopieczny i jakie cechy, przy takim stylu gry, będą kluczowe i musimy je bardzo rozwijać, jako jego broń. Czy ma już 170 cm i będzie na pewno bazować na serwisie, czy może nie będzie wysokiego wzrostu, ale genialnie porusza się po korcie, ma świetne czucie piłki i gry. Gdzie są jeszcze obszary do doskonalenia, co można robić lepiej. Musimy już budować obraz zawodnika za kolejne 10 lat. Ocena ta jest punktem wyjścia do rozmowy w klubie z trenerami, pomocy im w doskonaleniu tego, czego potrzebuje jego zawodnik. Ocena z oddali jest łatwiejsza, bo czasem będąc na co dzień z zawodnikiem tracimy świeżość spojrzenia, że na przykład zawodnik zaczął opuszczać łokieć. Na koniec, to pytanie do trenerów – ilu z Was jest gotowych podjąć współpracę z Piotrem i PZT, w celu jak najlepszego wykorzystania możliwości waszych zawodników? Strach przed „podebraniem” zawodnika, nie powinien tu mieć miejsca, bo nikt nie chce przejmować kompetencji trenera, tylko go wspomagać. Na to pytanie nie znam odpowiedzi, czas pokaże. Jednak Brawa należą się dla Piotra Unierzyskiego i PZT za taką inicjatywę i jej wprowadzenie w życie. Bez zadbania o podstawy piramidy, nigdy nie będzie jej czubka.